അവസാ‍നത്തെ സീലക്കാന്ത്

പുരാതനമായ ചെകിളകളും വിചിത്രമായ ഉടലും മന്തന്‍ കണ്ണുകളുമുള്ള സീലക്കാന്ത് ദിനോസറുകളുടെ കാലഘട്ടത്തില്‍ നിന്നും എങ്ങനെയോ ജീവനോടെ കടലില്‍ പെട്ടുപോയ മത്സ്യമാണ്. കൊമ്പന്‍ സ്രാവുകള്‍ നിറഞ്ഞ കടലിടുക്കില്‍ അപൂര്‍വ്വ മത്സ്യങ്ങളെ തിരഞ്ഞുവന്ന പ്രകൃതിശാസ്ത്രജ്ഞര്‍ക്ക് മൂന്നാഴ്ച്ച പിന്നിട്ടിട്ടും പരല്‍മീനുകളും തിരണ്ടിയുമല്ലാതെ വേറെ ഒന്നിനെയും കിട്ടിയില്ല. സ്രാവുകള്‍ പലതവണ വല കടിച്ചു മുറിയ്ക്കുകയും ചെയ്തു. വേറെ ഒന്നും ചെയ്യാനില്ലാത്തതുകൊണ്ട് ബോറടി മാറ്റാനെന്നപോലെ വലയിട്ടപ്പോഴാണ് വലയില്‍ സീലക്കാന്ത് കുടുങ്ങിയത്.

സീലക്കാന്ത്! അന്യം നിന്നുപോയെന്നു കരുതിയ ജനുസ്സിലെ അവസാന മത്സ്യം! എന്തൊരു വിസ്മയം. ശാസ്ത്രജ്ഞന്‍ കൂട്ടുകാരനോട് വിളിച്ചുപറഞ്ഞുകൊണ്ട് പ്രാചീനമത്സ്യത്തെ വലയില്‍ നിന്നും വിടര്‍ത്തി. ചെറിയ ബോട്ടിലെ ഫിഷ് ടാങ്കിലേയ്ക്ക് മത്സ്യത്തെ ശ്രദ്ധയോടെ മാറ്റി. ഈ മത്സ്യത്തെക്കൊണ്ട് നമ്മള്‍ കോടീശ്വരന്മാരാവും. ലോകമെമ്പാടും ശാസ്ത്രമാസികകളില്‍ നമ്മുടെ പേരും ചിത്രങ്ങളും വരും! എന്തൊരത്ഭുതം!.

പണത്തിലോ പ്രശസ്തിയിലോ അത്രയേറെ താല്പര്യമില്ലാത്ത രണ്ടാ‍മത്തെ ശാസ്ത്രജ്ഞന്‍ പതിഞ്ഞ ശബ്ദത്തില്‍ പറഞ്ഞു. അതെ, അത്ഭുതം തന്നെ. നമ്മുടെ പരീക്ഷണശാലയിലെ ഫിഷ്റ്റാങ്കിലിട്ട് ഈ മത്സ്യത്തെ നമുക്കു നിരീക്ഷിക്കാം. ഇതിന്റെ ചെകിളയുടെ ഒരു തുമ്പെടുത്ത് നമുക്കു ക്ലോണ്‍ ചെയ്യാം. കണ്ണാടിക്കൂട്ടിലെ മറ്റു മത്സ്യങ്ങളെ വേറൊരു കൂട്ടിലേയ്ക്കു മാറ്റാം.

ഇതുകേട്ട് സീലക്കാന്ത് ഒരുനിമിഷം ധ്യാനനിമഗ്നനായി. ലക്ഷോപലക്ഷം വര്‍ഷങ്ങളുടെ ഊര്‍ജ്ജം തന്റെ പ്രാചീനമായ ഉടലില്‍ ആവാഹിച്ച് അവന്‍ ഒന്നു കുതിച്ചുചാടി. ബോട്ടിലെ കണ്ണാടിക്കൂട്ടില്‍ നിന്നും അനന്തവിശാലമായ നീലക്കടലിലേയ്ക്കു പതിച്ച സീലക്കാന്ത് ആഹ്ലാദത്തോടെ ഊളിയിട്ടു. ഞെട്ടിത്തരിച്ചുനിന്ന ശാസ്ത്രജ്ഞന്മാരെ സാക്ഷിനിറുത്തി ശരവേഗത്തില്‍ ബോട്ടിനുചുറ്റും പാഞ്ഞു. കടലിന്റെ അടിത്തട്ടിലെ പവിഴപ്പുറ്റുകളില്‍ സന്തോഷത്തോടെ തന്റെ മുഖമുരുമ്മി. ചുഴികളുടെ അലകുകളില്‍ അത്യാഹ്ലാദത്തോടെ തെന്നിത്തെറിച്ചു. നീലനിറത്തില്‍ തിളങ്ങിയ കടലിന്റെ അടിത്തട്ടിലൂടെ ഇരുള്‍ വിരിച്ച് അടുത്തടുത്തുവന്ന കൊമ്പന്‍സ്രാവിന്റെ തുറന്ന വായയും കൂര്‍ത്ത പല്ലുകളും തന്നെ വലയം ചെയ്യുന്നതുകണ്ട് സ്നേഹനിര്‍ഭരമായി കണ്ണുകളടച്ചു.