സ്വപ്നം പോലെ ഒരു ജീവിതം

ഒരിടത്തൊരിടത്ത് ഒരാളുണ്ടായിരുന്നു. അയാളുടെ പേര് പ്രമോദ് എന്നായിരുന്നു. അയാളുടെ ജീവിതം വളരെ ഏകാന്തവും വിരസവുമായിരുന്നു. കയ്യില്‍ പണമുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും അയാളുടെ ജീവിതത്തില്‍ സന്തോഷങ്ങളൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നു.

ഒരു ദിവസം അയാള്‍ ജോലി രാജിവെച്ചു. ഫ്രിഡ്ജില്‍ ഒരു മാസത്തേയ്ക്കുള്ള ആഹാരസാധനങ്ങള്‍ നിറച്ചുവെയ്ച്ചു. പിറ്റേ ദിവസം അയാള്‍ പതിനാറു മണിക്കൂര്‍ ഉറങ്ങി.

ഉറക്കം തുടങ്ങി അരമണിക്കൂര്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അയാള്‍ നല്ല ഒരു സ്വപ്നം കണ്ടു. നിറയെ ആപ്പിള്‍ മരങ്ങളുള്ള ഒരു താഴ്വരയിലായിരുന്നു അയാള്‍. സ്വപ്നത്തില്‍ അയാളുടെ പേര് ദേവന്‍ എന്നായിരുന്നു. വളരെ സ്നേഹമുള്ള അച്ഛനും അമ്മയുമായി സുന്ദരനായ ദേവന്‍ നീലമലയുടെ താഴെ ഒരു പുല്‍ക്കുടിലിലായിരുന്നു താമസിച്ചിരുന്നത്. അയാള്‍ മലയുടെ മുകളില്‍ വരെ ചെമ്മരിയാട്ടിന്‍‌‌കൂട്ടത്തെ മേയ്ച്ചുകൊണ്ടുപോയി. മലമുകളില്‍ നല്ല തണുപ്പായിരുന്നു. വെള്ളി അരഞ്ഞാണം പോലെ ഒഴുകുന്ന മലഞ്ചോലയില്‍ കൈയും മുഖവും കഴുകി ദേവന്‍ അവിടിരുന്ന് ഒരു മൂളിപ്പാട്ടുപാടി. ഇതുകേട്ട് ഇടയന്മാര്‍ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഓടിവന്നു. ഇതുവരെ കേട്ടിട്ടില്ലാത്ത കഥകള്‍ അവര്‍ അയാള്‍ക്ക് പറഞ്ഞുകൊടുത്തു. പത്തോ പന്ത്രണ്ടോ മണിക്കൂര്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവര്‍ സന്തോഷത്തോടെ പിരിഞ്ഞു. അപ്പൊഴേയ്ക്കും പ്രമോദ് ഉറക്കമുണര്‍ന്നു.

നമ്മളെല്ലാരും സ്വപ്നങ്ങള്‍ ഉറക്കമുണരുമ്പോള്‍ മറന്നുപോവില്ലേ? പക്ഷേ പ്രമോദ് ഈ സ്വപ്നം മറന്നില്ല. പ്രമോദിന് വേറെ ഒന്നും ചെയ്യാന്‍ ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് ആഹാരവും കഴിച്ച് സ്വപ്നവും ഓര്‍ത്തുകൊണ്ട് കിടന്നു. പ്രമോദ് ഉറങ്ങിപ്പോയി.

ഉറങ്ങി അരമണിക്കൂര്‍ കഴിഞ്ഞപ്പൊഴേയ്ക്കും പ്രമോദ് വീണ്ടും സ്വപ്നം കണ്ടു. അതേ സ്വപ്നം. സ്വപ്നത്തില്‍ ദേവന്‍ ആടുമേയ്ക്കാന്‍ പോയത് അരികിലുള്ള മറ്റൊരു മലയിലേയ്ക്കായിരുന്നു. കൂട്ടുകാരുമായി കളിച്ചും ചിരിച്ചും കുറെ നേരം ഇരുന്നപ്പോള്‍ സ്വപ്നം തീര്‍ന്നു. പ്രമോദ് കണ്ണും തിരുമ്മി എണീറ്റ് കുറെ നേരം സ്വപ്നവും ആലോചിച്ച് മെത്തയില്‍ തന്നെ കിടന്നു. ഒരേ സ്വപ്നം രണ്ടു രാത്രികളില്‍ വരുന്നത് അത്ര സാധാരണമല്ല.

അടുത്ത ഒന്നുരണ്ട് ആഴ്ച്ച ഇതേ സ്വപ്നം ആയിരുന്നു. പതിനാറു മണിക്കൂര്‍ ഉറക്കം. അതില്‍ പതിനഞ്ചു മണിക്കൂറും ഒരേ സ്വപ്നം. ഉറക്കം ഉണരുമ്പൊഴും താന്‍ ദേവനാണെന്ന തോന്നല്‍. ആടുകള്‍ എവിടെ എന്ന തിരയല്‍. വീണ്ടും മുറിയുടെ പൊടിപിടിച്ച മച്ചും കഴുകാത്ത പാത്രങ്ങളും കാണുമ്പോള്‍ യാഥാര്‍ത്ഥ്യത്തിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചുവരവ്.

രണ്ട് ആഴ്ച്ചകള്‍ക്കു ശേഷം വിവരങ്ങള്‍ അന്വേഷിക്കാന്‍ ഓഫീസിലെ സെക്രട്ടറിയായ പ്രീതി വിളിച്ചു. പ്രമോദ് വളരെ ചിന്താകുലനായിരുന്നു. പ്രീതി ചുഴിഞ്ഞു ചോദിച്ചപ്പോള്‍ പ്രമോദ് തിരിച്ചു ചോദിച്ചു. പ്രീതീ, നമ്മളൊക്കെ ഒരു സ്വപ്നമാണോ? പ്രീതി എന്നെ ഫോണ്‍ ചെയ്യുന്നത് ഞാന്‍ സ്വപ്നം കാണുന്നതാണോ? അവള്‍ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് “ഈ പ്രമോദിന്റെ ഒരു കാര്യം“ എന്നു പറഞ്ഞു. പ്രീതി ഫോണ്‍ വെച്ചു. പ്രമോദ് വീണ്ടും കിടന്നുറങ്ങി.

സ്വപ്നത്തില്‍ ദേവന്‍ ആടുകളെ മേയ്ച്ചു ക്ഷീണിച്ച് അരുവിയുടെ കരയില്‍ ഇരുന്ന് മധുരമായി പാടിയിട്ടും അന്ന് കൂട്ടുകാരാരും വന്നില്ല. പിറകില്‍ എന്തോ ഒരനക്കം കേട്ട് തിരിഞ്ഞുനോക്കിയപ്പോള്‍ ദേവദാരു മരത്തില്‍ മറഞ്ഞ് ഒരു സുന്ദരിയായ പെണ്‍കുട്ടി നില്‍ക്കുന്നു. അവന്‍ നോക്കുന്നതുകണ്ട് അവള്‍ പൊട്ടിച്ചിരിച്ച് ഓടിപ്പോയി. അവള്‍ ചിരിക്കുന്ന ശബ്ദവും നദിയുടെ ശബ്ദവും ഒരേപോലെയായിരുന്നു.

പിറ്റേ ദിവസവും സ്വപ്നത്തില്‍ ഇതേ പെണ്‍കുട്ടി വന്നു. അതിസുന്ദരിയായ ഒരു ദേവതയെപ്പോലെയായിരുന്നു അവളുടെ മുഖവും രൂപവും. അല്പനേരം ഒന്നും മിണ്ടാതിരുന്ന് അവള്‍ പൊടുന്നനെ ചോദിച്ചു. ദേവന്‍ സ്വപ്നം കാണാറുണ്ടോ?

അപ്പൊഴാണ് ദേവന്‍ സ്വപ്നങ്ങളെക്കുറിച്ച് ആലോചിച്ചത്. അവന്‍ പറഞ്ഞു: ഉവ്വ്. ഉറങ്ങുന്ന ഒരു മനുഷ്യനെ സ്വപ്നം കാണാറുണ്ട്. പൊടിപിടിച്ച മച്ചും കഴുകാത്ത പാത്രങ്ങളുമുള്ള ഒരു അടഞ്ഞ മുറിയില്‍ ഒറ്റമെത്തയില്‍ കിടന്ന് ഉറങ്ങുന്ന ഒരു മനുഷ്യനെ സ്വപ്നം കാണാറുണ്ട്. അവള്‍ ചിരിച്ചു. അവളുമായി സംസാരിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ അലിഞ്ഞുപോവുന്നതുപോലെ തോന്നി. അതിനിടയ്ക്കെവിടെയോ പ്രമോദ് ഉറക്കമുണര്‍ന്നു. കണ്ടതൊക്കെ സ്വപ്നമാണെന്നു വിശ്വസിക്കാന്‍ പ്രയാസമായിരുന്നു.

ഈ സ്വപ്നം കാണല്‍ പ്രമോദിന് ഒരു ഹരമായി. പ്രമോദിന്റെ ഉറക്കത്തിന്റെ നീളം കൂടിവന്നു. സ്വപ്നത്തില്‍ ഈ പെണ്‍കുട്ടിയെ ദേവനു വളരെ ഇഷ്ടമായിത്തുടങ്ങി. സന്തോഷത്തോടെ സംസാരിച്ചിരിക്കുമ്പൊഴും ഇടയ്ക്കിടെ ദേവന്റെ കണ്ണുകള്‍ പതറുന്നതെന്താ എന്ന് അവള്‍ ചോദിച്ചു. ഇരുണ്ട മുറിയില്‍ കിടന്നുറങ്ങുന്ന ഒരാളെ സ്വപ്നം കണ്ടത് ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ നടുങ്ങുന്നു എന്ന് ദേവന്‍ പറഞ്ഞു. അവള്‍ വിഷാദമധുരമായി പുഞ്ചിരിച്ചു. പതുക്കെ ദേവന്റെ കൈകള്‍ അവളുടെ കൈകളിലെടുത്തു. ഇനി ആ സ്വപ്നം കാണണ്ടാ,അതുമറന്നേക്കൂ എന്നുപറഞ്ഞ് ദേവന്റെ ചുണ്ടുകളില്‍ ചുംബിച്ചു.

ദേവനും ദേവതയും താഴ്വാരത്ത് സന്തോഷത്തോടെ ഒരുപാടുനാള്‍ ജീവിച്ചു.